Jedną z częstych dolegliwości skórnych związanych z zaburzeniami jej kolorytu są przebarwienia. Pojawiają się one na twarzy oraz innych częściach

ciała jako większe lub mniejsze plamki, znamiona o nieregularnym kształcie i zróżnicowanej barwie – od bardzo jasnych, delikatnie odznaczających się na tle zdrowej skóry, po zdecydowanie ciemniejsze – bordowe lub brunatne. Wspomniana przypadłość dotyka zarówno osoby starsze, jak i te poniżej 30. roku życia. Za powstanie plam odpowiedzialna jest melanina, czyli barwnik znajdujący się w skórze oraz tęczówkach oczu. Jej głównym zadaniem jest ochrona przed promieniowaniem UV. Im więcej promieni słonecznych oddziałuje na skórę, tym więcej wytwarza ona melaniny. W wyniku tego procesu powstaje opalenizna. Jednak nadmiar, brak bądź niewłaściwe działanie barwnika mogą skutkować skórnymi zmianami. Warto dodać, iż nie wszystkie przebarwienia mają charakter nabyty, ale też mogą być one wrodzone. Do najbardziej znanych skórnych zmian objawiających się jej zróżnicowanym kolorem zaliczają się piegi, melasma (zwana inaczej ostudą. To brązowe duże plamy usytuowane zazwyczaj na policzkach, czole, nad górną wargą albo na karku), plamy soczewicowate (starcze) oraz przebarwienia pozapalne. W celu złagodzenia bądź całkowitego pozbycia się przebarwień stosuje się różne formy leczenia, a przy wyborze leczniczych preparatów bierze się pod uwagę ich odmiany. Zatem w przypadku piegów korzysta się przede wszystkim ze środków działających miejscowo oraz mających właściwości złuszczające czy odbarwiające, np. maść rezorcynową. Natomiast w pozostałych zaleca się kremy rozjaśniające z kwasem witaminy 

A, kwas owocowy AHA, kwas glikolowy, maski oraz pasty złuszczające. W tym zakresie popularny jest również zabieg mikrodermabrazji. Jednak przy podejmowaniu kroków zmierzających ku usunięciu przebarwień, zawsze należy pamiętać o wcześniejszej konsultacji ze specjalistą, który nie tylko dokładnie określi postać przebarwienia, ale też dostosuje formę leczenia.

ML